Er was geen ATM.
Ik liep naar buiten en zag het bordje: Taxi's die gereserveerd zijn.
Had ik niet over nagedacht. Maar er hing een taxi-telefoon. Dat leek me een uitkomst, behalve dan dat het ding niet werkte. De gereserveerde taxi-chauffeurs die hun reizen=allesvastleggen-mensen kwamen ophalen, hadden niet zoveel met mijn vraag of ze me naar het centrum konden brengen. Uiteindelijk was er een die wel een collega wilde bellen.
De collega kwam zowaar en had ook nog een pin in zijn auto. Hij vroeg hoe lang ik hier zou zitten. Tot drie januari. Wat?! Met kerst in een Writers Residency? Hoe kwam ik daar nou bij?! Waren er meer Nederlanders zoals ik? Ik nam aan van wel.
Het was inmiddels een uur of twaalf en gelukkig lag de sleutel op de afgesproken plek, want ik had geen telefoonnummer gevraagd. Er zijn twee huizen en ik ging eerst het verkeerde binnen. Gezellige lichtjes die zachtjes brandden, kerststerren, overal piramide adventskaarsen. Er was een superfijne woonkeuken en twee werkkamers met gigantische tafels en oude rookstoelen. Op de eerste etage een grote bibliotheek met open haard en piano, aangrenzend een sauna.
Niemand te vinden.
Daar stond ik met mijn koffer van 23,4 kg. Weer naar beneden bonken. De organisatie had mij gezegd dat er genoeg mensen in het huis zouden zijn om mij rond te leiden, maar een lijst met deelnemers had ik niet gekregen.
Ik ging naar de overkant waar mijn slaapkamer dan wel zou zijn. Eerst maar eens zonder koffer naar boven.
Ook doodse stilte.
Ik begon me af te vragen of de taxichauffeur gelijk had. Wie doet zoiets in de maand december? Zou ik hier misschien in mijn eentje zitten?