Thuis ging ik meteen aan de gang om de 13.000 mailtjes te wissen. Hoe die 3000 extra er gekomen waren: geen idee.
Maar ik dacht: even doorzetten. Kost je een dag. Dan heb je alles geordend, kan de harde schijf over naar de nieuwe laptop en kan het nieuwe opgeschoonde leven van start. Tezamen met een nieuw voornemen de bagger nooit meer zo hoog op te laten lopen.
Van 11.30 tot 15.30 was ik bezig. Ik bereikte de 6000. Ondanks de dodelijke muisarmsaaie klus was ik blij dat ik het toch zo zorgvuldig deed want her en der waren er belangrijke mailtjes die ik absoluut niet mocht wissen.
Ik vond de getallen raar doen. Wist het niet zeker. De teller stond opeens weer op 8000. Ik dacht dat ik het verkeerd had gezien. Ging door. Al was het argwanend. Ik had het goed gezien.