Ik liet Sjakie binnen, maar op een gegeven moment had hij er weer genoeg van terwijl mijn verzadigingsgraad nog lang niet bereikt was.
De volgende dag stond de eigenaresse in de tuin van de buurvrouw, waar hij tot dan toe bivakkeerde, en werd ik officieel voorgesteld als kattenliefhebster. Wat zou mijn moeder lachen. Ik bood mezelf aan als achtervang, maar op één voorwaarde. Dat ik niet van die gore natte blikken moest geven, want dat verdomde ik.
Toen ik laat thuis kwam sprong hij voor mijn fiets. Het ging net goed. Hij liep achter me aan alsof hij nooit anders deed. Ik praatte, redderde en voederde. Midden in de nacht vloog ik rechtovereind door het gerommel bij mijn voeten. Sjakie schrok nog harder. Maar de volgende ochtend appte ik de eigenaresse dat Sjakie de nacht bij mij had doorgebracht. Alles naar volle tevredenheid.