'Ik heb speciaal mijn witte shirt aangedaan, en jij vindt het niks!' Nog voor ik kan reageren, bemoeit een mollige vrouw van rond de zestig zich in ons gesprek.
'Hij is prachtig!' zegt ze met enig venijn naar mij.
'Vroeger was hij nog veel mooier.'
'Onzin.' En naar E: 'Je bent werkelijk prachtig.'
E recht zijn schouders. Kijkt naar mij. De vrouw lacht nog eens naar hem en verdwijnt. E zegt tegen mij dat er alleen op zo'n manier op hem gereageerd zou moeten worden. Hij is heel even stil. Dan: 'Alleen wel jammer dat het geen jonge, blonde Zweedse was.'