buiten beeld

Ik ben regelmatig ontzettend blij dat ik niet in een of ander reality show zit. Dat mijn gestuntel met gebruiksaanwijzingen geheim blijft, dat niemand ziet hoe scheef ik zaag, niemand ziet hoe de planken uiteindelijk onder afschot komen te hangen terwijl dat absoluut niet de bedoeling was, niemand me kan uitlachen om mijn niet-werkende oplossing bij het ophangen van een spiegel voor welke ik niet de juiste haken had, geen hond die het gek vindt dat ik de afstandsbediening van de tv van mijn ouders niet kan bedienen, het zijn er NB twee, niemand die er weet van heeft dat ik dingen op z'n kop hang of andere dingen die eigenlijk niet de bedoeling zijn. 
Aan de andere kant ziet ook niemand mijn plezier, geluk, extase als die grasmaaier dan eindelijk in elkaar zit, de scheve planken uiteindelijk hangen, net zoals de spiegel, en ik uiteindelijk toch een programma tevoorschijn tover.