In de middag was er echter wel een saai stuk, over de weg, langs de snelweg. Maar daar repte dan geen boekje meer over.
Aan het einde lag de beloning. Het strand waar we onmiddellijk onze schoenen uittrokken en het water inliepen. We lunchten wat sober voor ons doen, trokken onze wandelschoenen weer aan, gingen over het strand naar de herberg terwijl het onweer en de regen op gang kwamen, maar waren precies op tijd binnen en werden ontvangen door de melancholieke herbergier, die starend naar buiten zei dat hij, in tegenstelling tot pelgrims, erg van dit weer hield. Ik was binnen een paar minuten verliefd op de man. En het was geen narcist.