dies

Ik had mijn best gedaan om M mee naar de Diesviering van de roeiclub te nemen. Mijn vermoeden was, hem kennende, dat hij zou afhaken, dus zette ik ook nog in op R. 
M liet het als eerste afweten en R volgde de volgende dag.
Ik kende daar niemand, maar ik ging toch. 
Toen ik het prachtige terras opstapte, besefte ik dat ik een grove inschattingsfout had gemaakt. De gemiddelde leeftijd lag boven de 75.
Ik bestelde een glas wijn, en bedacht plotseling dat ik hier zeker niet zou blijven. Dit ging ik mezelf niet aandoen. Ik manoeuvreerde langzaam richting de brandtrap. Net toen ik de laatste stap wilde zetten, kwam er een man het terras op. Hij versperde mijn vluchtweg. Hij droeg een korte broek en had slippers aan. De rest van het gezelschap was jasje dasje. Hij groette me vrolijk, niet wetende dat hij mijn escape had getorpedeerd. Maar binnen tien minuten stelde ik voor sámen die brandtrap te nemen. Hij twijfelde. Hij vond het een aantrekkelijk idee. Hij zou zijn geld terugvragen op grond van zijn underdressedheid en dan zouden we samen spareribs bij de IJsbreker gaan eten. Ik vond dat hij goed op dreef was, maar hij besloot uiteindelijk dat het zielig was voor de club. Er was ingedekt. We gingen lijden.