doe maar niet

Misschien kwam het door de zwerver die me vroeg of hij mij wat mocht vragen en toen ik 'nee,' zei, reageerde met: 'Er is geen medemenselijkheid meer in deze wereld!' Het bracht in ieder geval weer de vraag naar boven waarom ik de ene keer wel en de andere keer niets geef. Maar toen ik gisterenavond door de steeg fietste en daar een man zich met een slaapzak zag installeren zette ik een kopje thee en pakte een nieuw kussen dat ik toch niet gebruikte en liep aarzelend, zou ik nou wel of zou ik nou niet, de donkere steeg in. 
De zwerver wilde niets. Hij had zijn bier, zou alleen maar even wat rusten en dan weer weggaan. Ik keek van het xxl-bierblik naar de kop in mijn hand en droop af. Hij riep nog: 'Thank you very much, very kind of you,' achterna.
​Maar het hielp niet.