Duidelijke taal

Het was de laatste avond van E, die afgelopen maand de boel tussen de kunstenaars onder controle moest zien te houden. Zij had daarom niet meer de neiging echt discreet te zijn en kreeg ik alle ins en out over onze Quiet Time te horen. 
Ik genoot. 
QT had meteen de eerste morgen dat het jongetje in ons huis woonde geklaagd over het feit dat hij het in zijn hoofd had gehaald om om 06.30 wakker te worden. Of hij dat vaker ging doen. E had droogjes geantwoord dat ze L nog niet zo goed kende, dat ze hem 1x in de supermarkt met zijn moeder had ontmoet, dus dat het voor haar ook wel een vraag was.
Ik dacht dat ik QT inmiddels goed kon doorgronden, maar het was zelfs voor mij een verrassing dat QT meteen de eerste ochtend al haar beklag deed. Ik had haar op drie dagen ingeschat. 
De tweede dag stuurde ze een email dat ze een officiële klacht wilde indienen bij de board of directors. Ook van de inhoud van die mail werd ik op de hoogte gesteld. Het was een lijst met tien grieven, mooi onder elkaar opgesteld. 
Ik vroeg of W het tot haar top tien had gehaald. Dat bleek niet het geval. Het ging allemaal over L van 1, 5. 
Met als belangrijkste punt dat hij ondefinieerbare taal uitsloeg.