De vrouw keek me aan alsof ik degene was die geen voet voor de andere kon zetten.
'Ik zie daar een stoel. Daar ga ik heen.'
'Kan ik helpen? '
'Ik ga naar die stoel.'
'Wilt u een arm?'
Ik dacht misschien is ze hartstikke doof. Dat was ze niet.
'Nee! Ik loop er heen!'
Ik droop af.
De rij keek hoe ze er eindeloos over deed om die ene lege stoel in de verte te bereiken.