'Concert voor drie mooie vrouwen,' zei hij en begon.
Zijn bootje deinde en draaide van ons af en naar ons toe. Milde klanken over de gracht. Drie vrouwen in katzwijm.
Daarna kwam hij naast mijn terras liggen en liet me de toegift kiezen: Fauré of Rachmaninov. Het werd Fauré. Hij voer richting de Waalseilandbrug die hij geweldig mooi vond. 'Serenade voor de brug!' Daar hing intussen een rij luisteraars over de reling.
Toen het afgelopen was rende ik naar binnen en pakte de mooi verpakte doos met wijnen die ik tevergeefs aan iemand had proberen te geven. Hij wilde ze niet. Sindsdien lagen ze onderin mijn kast. De flessen waren de perfecte geste om de trompettist te danken voor zijn concert. Ik vertelde hem dat ik al jaren zeer gelukkig van hem word. Dat vond hij prettig. Al dronk hij niet.