inshalla

F belde op dat hij ook een openhartoperatie moet ondergaan. Meteen schoten alle herinneringen aan die tijd door mijn hoofd.
Dat ik te horen kreeg dat de operatie vijf uur zou duren, maar wellicht veel langer omdat het hart er misschien in z'n geheel uitgelicht moest worden en op ijs gezet. Maar dat ontdooien hè, daar zat t em in, dat moest langzaam. Mijn operateur keek even naar mijn vader en zei dat hij dit vertelde anders maakte mijn vader zich maar extra ongerust als ik er na vijf uur nog niet uit was. Daaraan kon je merken dat zo'n man te lang met zijn mes in harten poert. Voor hem was zo'n hart op ijs heel gewoon. Ook herinner ik me dat het kleine bekertje dat op de ochtend van de operatie naast mijn bed stond niet was om door te slikken maar om mijn mond mee te ontsmetten. En de man die continu tegen mij zei: 'Inshalla, Inshalla. Hij was na mij. ​En de patiënt die in het AMC het portiershokje kort en klein had geslagen en nu briesend van woede tegenover mij lag.
Ik zou bijna zeggen: de goede oude tijd... 

In het ziekenhuis