Interactief

De reünie met een paar kunstenaars waarmee ik op IJsland had gezeten, werd in Engeland gehouden. M kwam uit Londen, R uit Edinburgh, ik uit Amsterdam en A bleef in Chesterfield waar we met z'n allen logeerden. Het was alsof de afgelopen zeven maanden wegvielen.
​A gaf ons een aantal opties om te doen, en godzijdank koos iedereen voor The Yorkshire Sculpture Parc
Dit stond al een tijd op mijn verlanglijst.
We liepen langs elk beeld over het uitgestrekte terrein van 500 acre, en gedroegen ons zoals het bezoekers betaamt. Tot we bij een interactive sculpture kwamen. Toen werden we kinderen. Terwijl we de gele houten kubussen boven ons hoofd hielden en elke keer een andere pose aannamen en dat vastlegden, keek ik af en toe naar de grote glazen wand van het gebouw achter ons. Donker glas, maar ik vermoedde mensen aan de andere kant.
Of we er zeker van waren dat het interactief was? Dat waren we. Dus gingen we door. R en A en ik kregen er sneller genoeg van dan M, die nog even interactief bezig bleef, terwijl wij omliepen en de gigantische loods binnenliepen. Het was een grote ruimte met een perfect zicht op M die met de gele kubussen in de weer was. Blijkbaar op een zodanige wijze dat de suppoost het nodig vond om naar buiten te gaan en zich als een soldaat in het gelid achter M op te stellen tot die uitgespeeld was.