De bouwgeschiedenis van de douche van mijn tuinhuis kreeg een nieuw hoofdstuk. Ik kocht een geiser. De Gaskoning zelf zou hem installeren. Hij kwam binnen. Wat dat in godsnaam voor spaghetti was, daar in mijn douche? Hij doelde op de flexibele leidingen die P en W daar met veel moeite en gevloek hadden geïnstalleerd. Met een sierlijke krul liep de leiding voor mijn wc langs. Ik had allang het stadium 'Het-maakt-mij-niet-uit-als-ik-binnenkort-maar-naar-de-wc-kan-en-een-douche-nemen bereikt.
De Gaskoning schudde zijn hoofd en boog zich in de keuken over de nieuwe geiser. Waar ik de kraan had. 'De kraan?' vroeg ik, expres langzaam uitgesproken zodat ik mezelf wat tijd gunde om de ellende die zeker ging komen iets naar achter te duwen. 'Ja, de kraan!' Ik staarde naar de nieuwe geiser. Nu viel me pas op dat er geen kraan op zat en dat de oude, die inmiddels van de muur was, er wel een had. 'Eh...'
De winkel was al gesloten. Dat kwam later wel. De Gaskoning wilde dat ik mijn mond hield terwijl hij bedacht hoe hij die leidingen in de keuken zou laten lopen. Het was namelijk te rommelig. Toen ik aandroeg dat het mij allemaal niks uitmaakte al kwamen er drie leidingen bij, het was tenslotte een vakantiehuisje, schudde hij zijn hoofd. Het moest netjes. Ik vulde aan: 'En goedkoop.' Hij was het voor het eerst met.me eens. Dat was nu precies het hele probleem waar hij nu over filosofeerde. Het moest netjes én goedkoop.
Na tien minuten zwijgen was hij eruit. Hij maakte een tekening, legde mij uitvoerig uit hoe het allemaal zou worden, ik dreef bij de derde zin al af, tot ik bedacht dat dat stom was, want het ging toch om mijn keuken en geiser. Het kwam er op neer dat die hele slordige rommel wegging. Ik kreeg twee plaatjes tegen de muur met een kraan. Mooi. Ik was onder de indruk. 'En die kranen daar...' zei hij, zijn vinger priemde door de muur heen naar mijn douche. Ik vroeg of hij daar ook wat mee kon. 'Ik kan alles.' Dat zijn hoopvolle uitspraken voor een vrouw met twee linkerhanden en welwillende vrienden.
Hij verdween in de douche en schudde weer zijn hoofd over zoveel onprofessionaliteit. Ik maakte hem nog een keer duidelijk dat het hulpvaardige mannen waren die hun hele zaterdag, en voor P zelfs eindeloos veel zaterdagen, hadden opgeofferd voor mijn douchegenot. Hij luisterde niet. Waarom ze in godsnaam dat tape hadden gebruikt?! Omdat ze dat op YouTube hadden gezien. Onontbeerlijk, wist ik omdat ze dat zo'n drie keer opnieuw hadden gedaan want de leidingen bleven maar lekken. 'Je moet niet zoveel films kijken,' gaf hij mij op mijn kop. Ik knikte beleefd. Prima advies. Niet zoveel films kijken. Hij haalde het tape eraf. 'Zo, nu lekt het niet meer.' Het kraantje van de stortbak repareerde hij ook even met een oud leertje van een andere aansluiting. Ik kreeg steeds meer respect. En toen hij de stortbak ook repareerde - het binnenstel zat achterstevoren - had ik opeens geen problemen meer.
De Gaskoning schudde zijn hoofd en boog zich in de keuken over de nieuwe geiser. Waar ik de kraan had. 'De kraan?' vroeg ik, expres langzaam uitgesproken zodat ik mezelf wat tijd gunde om de ellende die zeker ging komen iets naar achter te duwen. 'Ja, de kraan!' Ik staarde naar de nieuwe geiser. Nu viel me pas op dat er geen kraan op zat en dat de oude, die inmiddels van de muur was, er wel een had. 'Eh...'
De winkel was al gesloten. Dat kwam later wel. De Gaskoning wilde dat ik mijn mond hield terwijl hij bedacht hoe hij die leidingen in de keuken zou laten lopen. Het was namelijk te rommelig. Toen ik aandroeg dat het mij allemaal niks uitmaakte al kwamen er drie leidingen bij, het was tenslotte een vakantiehuisje, schudde hij zijn hoofd. Het moest netjes. Ik vulde aan: 'En goedkoop.' Hij was het voor het eerst met.me eens. Dat was nu precies het hele probleem waar hij nu over filosofeerde. Het moest netjes én goedkoop.
Na tien minuten zwijgen was hij eruit. Hij maakte een tekening, legde mij uitvoerig uit hoe het allemaal zou worden, ik dreef bij de derde zin al af, tot ik bedacht dat dat stom was, want het ging toch om mijn keuken en geiser. Het kwam er op neer dat die hele slordige rommel wegging. Ik kreeg twee plaatjes tegen de muur met een kraan. Mooi. Ik was onder de indruk. 'En die kranen daar...' zei hij, zijn vinger priemde door de muur heen naar mijn douche. Ik vroeg of hij daar ook wat mee kon. 'Ik kan alles.' Dat zijn hoopvolle uitspraken voor een vrouw met twee linkerhanden en welwillende vrienden.
Hij verdween in de douche en schudde weer zijn hoofd over zoveel onprofessionaliteit. Ik maakte hem nog een keer duidelijk dat het hulpvaardige mannen waren die hun hele zaterdag, en voor P zelfs eindeloos veel zaterdagen, hadden opgeofferd voor mijn douchegenot. Hij luisterde niet. Waarom ze in godsnaam dat tape hadden gebruikt?! Omdat ze dat op YouTube hadden gezien. Onontbeerlijk, wist ik omdat ze dat zo'n drie keer opnieuw hadden gedaan want de leidingen bleven maar lekken. 'Je moet niet zoveel films kijken,' gaf hij mij op mijn kop. Ik knikte beleefd. Prima advies. Niet zoveel films kijken. Hij haalde het tape eraf. 'Zo, nu lekt het niet meer.' Het kraantje van de stortbak repareerde hij ook even met een oud leertje van een andere aansluiting. Ik kreeg steeds meer respect. En toen hij de stortbak ook repareerde - het binnenstel zat achterstevoren - had ik opeens geen problemen meer.
RSS-feed
