Ik opende mijn laptop en voelde me een wereldburger. De intellectuele stilte waarop ik rekende, was echter verre van aanwezig. Hoog boven mijn hoofd was iemand aan het schrapen en raspen. Ik ging ervan uit dat het binnen afzienbare tijd voorbij zou zijn, totdat er een meneer binnenkwam die mij een piepklein doosje overhandigde.
'Niet vragen, aannemen,' zei hij, voordat ik iets kon zeggen.