Het ging er Noors aan toe. Op het moment dat we aan tafel konden bleek opeens dat er nog iemand mee zou eten. We moesten even wachten. S vertelde dat het de vorige keer precies zo ging. Of het nou uit verlegenheid was dat hij niet durfde te zeggen dat er een vrouw aan zou schuiven of dat het gewoon iets Noors is, want je ziet vanzelf wel dat er nog iemand bij komt... we wisten het niet, maar we hadden genoeg.
De vorige keer schoof er een surfmeisje aan. Dit keer een kunstenares die sinds een jaar in Rjukan woonde.
We kwamen weer meer van de gemeenschap te weten. Allemaal import, een open gemeenschap, veel paradijsvogels. Maar de vogel waar ik op wachtte kwam niet. Ik had me verheugd op de ex van M die op de eerste verdieping woont, paars haar heeft en verdacht wordt van een border line-achtige karakterstructuur. Wel stampte ze om de zoveel tijd van de ene naar de andere kant van haar verdieping. Niks vogelachtigs aan.