De oude uitgever had mijn gepiep over Valtijd al van tafel geveegd, zonder daar een woord van gelezen te hebben. Maar toch zakte ik weg in een steeds dieper moeras van waarheen waarvoor.
Na heel veel aarzeling stuurde ik het op aan mijn Ouwe Trouwe, zoals ik hem noem.
Gisteren de reactie. Het is geen bagger.