Haar tuin was geweldig, tussen de rozen en de hortensia's dronk je koffie en mijmerde wat met haar over het leven. Ik ben ook een keer ontvangen in haar keuken. Misschien dat het toen kouder was, ik weet het niet meer, maar ze was er.
Ik liep er voorbij, en toen realiseerde ik me pas dat dit het toch was. Alles was anders. Haar halve schutting verdwenen. Daar waar de hortensia's ooit bloeiden, was een parkeerplaats gekomen. Ik herkende het stoepje en toen ik verder terugliep ook de oude schuttingdeur.
Hoe kunnen mensen een afgescheiden stuk erf openmaken ten faveure van de auto?
De vrouw was al op leeftijd. Waarschijnlijk is ze aan het hemelen. Ik hoop heel erg voor haar dat ze nooit heeft gezien wat de volgende bewoners met haar bedevaartsoort hebben gedaan.