Deze reis was het mijn telefoon die blijkbaar een boodschap had. De eerste dagen hing die in een apart tasje aan mijn rugzak tegen mijn been te slingeren. Niet prettig. De volgende fase was dat het strakker hing. Maar nog niet handig, want veel te veel gedoe om hem eruit te halen en een foto te nemen. Toen liet ik het tasje weg en propte het tussen mijn heupriem en mijn buik. Zweterig en veel te veel risico om te verliezen, en dan heb ik het nog niet eens over hoe ik eruit zag, maar ik liep toch nog twee dagen zo rond. Intussen hadden P en ik hele gesprekken over hoeveel handiger de zakken en mogelijkheden van een rugzak zouden kunnen, al had hij wel een opbergmogelijkheid in zijn heupriem. Ik vond die van mij verre van praktisch, hetzelfde gold voor de rok die ik aanhad (het is een broek, alleen door een extra lapje stof aan de voorkant lijkt het een rokje, heb ik al 5. jaar). Waarom die geen zak had?! Het was toch een wandelbroek?
Vanmorgen ontdekte ik de achterzak.