De begeleidende band bestond uit zes man. We vielen er midden in. Er stond een man met een gitaar - korte broek, hoog opgetrokken witte sokken - die tussendoor onbetamelijk flauwe moppen vertelde en een vrouw die zo enorm vals zong dat het lastig was haar niet continu uit te lachen. Ze was echter zelf nogal overtuigd van haar kunnen, ze bleef bij iedere wissel gewoon staan alsof die mannen niet zonder haar konden. Ook toen er een man het podium opklom die behoorlijk goed gitaar kon spelen en zingen. Zij verpestte het met haar gekrijs. Wij glimlachten de man bemoedigend toe.
Rechts van het podium zaten drie rijen bejaarden in formatie. Allemaal witte haren en enorm dik. Het was zo duidelijk zo verschrikkelijk grappig dat ik er geen foto van durfde te maken omdat de angst voor agressieve bejaarden waarschijnlijk niet geheel ongegrond was. Maar wel van de man voor mij die vanuit oude hippie-mores de veel jongere vrouw vol tatoeages naast hem probeerde te versieren. De middag was helemaal compleet toen mijn zus en haar vriend gingen dansen.