Ik loods hem door de poortjes, kriskras door de massa, 'We hebben nog twee minuten' 'Halen we dat?' 'Dat halen we' en spreek hem tegen als hij denkt dat perron 11a, perron 11b is, 'O, loopt dat zo ver door, joh?'
De machinist hangt uit zijn deur en zegt vrolijk 'Goedemiddag!' als wij langslopen. Ik draai me om en zeg dat hij de dingen niet op zijn kop moet zetten, dat mijn broer nu denkt dat dit welkom heel normaal is. De conducteur lacht.
Als we zitten, broer aan het raam, complimenteert de man tegenover me me met mijn armband. Hij houdt van tribal. Dan volgt een hele verhandeling over Andalusië, waar hij heeft gewoond, en krijg ik diverse onmisbare wandelroutes doorgespeeld.
Ik kijk opzij. 'Dit is echt niet normaal hoor.'
'Jaja.'