De avond voor mijn vaders verjaardag zaten wij, zijn vier kinderen, hem te zieken. Of hij om 00.00 uur aan de champagne ging, of hij wel zou kunnen slapen van de spanning, of hij zou proberen los te peuteren van ons wat voor cadeau hij zou krijgen. Ging hij allemaal niet. Hij had het net even te vaak meegemaakt. 

Ik bel een vriend om te vragen hoe het met hem gaat. Hij heeft een duidelijk antwoord. 'Ik ben mijn agressie aan het reguleren.'
Dat vind ik lekkere uitspraken. Vooral omdat het zo mooi geformuleerd is. Ik reguleer zelf nooit iets, maar wil daar meteen mee beginnen. 
Alles wat de vriend deze ochtend ziet of leest veroorzaakt een reactie. Maar hij vertelt het gierend van de lach. 
Een foto op Facebook van Biodanza. 'Van die mensen die heel erg demonstratief zichzelf zijn, daar word ik ook erg agressief van!'
Ik zie het meteen voor me. Mega-irritant inderdaad, die ik-heb-het-geheim-ontdekt-maar-daar-heb-jij-nog-geen-kaas-van-gegeten gezichtsuitdrukking, waarover je eventjes je net gevijlde nagels wilt laten schuren. 
Dan was er nog meer leuks op Facebook van Real Happiness Coaching, waarbij de ene vrolijke idioot aan de andere vraagt: 'Hoe oud ben jij?' De andere vrolijke idioot antwoordt: '51.' Ene debiel: 'En hoe oud voel jij je?' Andere: '27.' De uitsmijter is voor de eerste: 'En wat is jouw geheim?' Waarop de andere als een kerstman aan het lachen slaat. 'Ho-ho-ho!'
Toen zei de vriend: ik ga slaaaaaaan!!! 
Hij heeft ook last van mensen die vinden dat hun 'vrijheid' wordt afgepakt. Ik bevestig het en haal mijn vader aan die tureluurs wordt van het verwende gedrag, en er dan weer even de oorlog tegenaan gooit. Die hij heeft meegemaakt met schuilkelder, Sperrzeit, bominslagen, huisuitzetting en al. De vriend zegt: 'Nog buiten de oorlog om, ga in een dictatuur leven, kap met dat verwende gedrag.'
Hij weet niet goed wat deze stemming veroorzaakt, maar wel: 'Ik wil iemand pijn doen.' 
Ik leef totaal mee en krijg van de weeromstuit ook moordgedachten die ik nu dan aan het reguleren ben. 

Waarom dit zo fantastisch is? Omdat we met gevloek het gras kunnen maaien - te nat, botte grasmaaier, sporen in de tuin - we zaden in de grond kunnen stoppen en hopen dat er iets van komt, een groentetuin kunnen aanleggen en verwachten, nee hopen dat de slakken hier dan alsjeblieft niet zullen huishouden, we de bamboe die we een paar maanden geleden zo rigoureus hebben geëlimineerd toch de kop zien opsteken en dan kunnen denken dat het eigenlijk wel meevalt, of ons afvragen of de geul die we hebben gegraven omdat de tuin de facto continu onder water staat toch wel, of toch niet zo goed werkt, en de brandnetels, Japanse knoop, paardenbloem, zevenblad die we er continu uittrekken godverdegodver toch de kop opsteken, maar wat is dat nou in het licht van de badkamer die is ingestort, de balken verrot, de muren het dragen zat, de vloer een trampoline, maar die we toch met al het plezier dat we in ons hebben herstellen, verfraaien en koesteren omdat het een onwaarschijnlijke luxe is om driehonderdtwintig vierkante meter groen te bezitten waar we naar hartelust zaaien, experimenteren, oogsten, een fijne fik stoken, een andere wereld creëren, klinken op een prachtig seizoen en weten dat deze verborgen wereld een van de mooiste dingen is die je overkomen kan. 

Om 21.30 wordt er aan de deur geklopt. P doet open. Een man van in de twintig vraagt of hij naar de wc mag. P vindt dat het mag. De man zet zijn plastic zak vol biertjes op de vloer, ziet mij op de bank zitten en groet mij hoffelijk. P wijst hem de wc. Ik zit op de bank me af te vragen wat ik hiervan vind. 
'Hij gaat toch niet zitten schijten?' fluister ik naar P als de vreemdeling de deur achter zich heeft dichtgetrokken. P haalt zijn schouders op. Hij heeft de man geen vragenlijst onder zijn neus geduwd. We halen opgelucht adem als er binnen afzienbare tijd doorgetrokken wordt. 
De man komt uit de wc, zegt dat hij uit Litouwen komt, alsof dat alles verklaart, legt zijn hand op zijn hart en zegt: 'I will always keep you in my mind.' Daarop wil hij P de hand schudden, die weigert met corona als perfect excuus. De man lacht, hij mist een voortand, wat op zich geen reden is om iemand niet te vertrouwen. Of we misschien een biertje willen? Dat willen we niet. Hij zegt normaals hoe bijzonder we zijn, en hoe 'sorry' hij is, maar ook hoeveel hij van The Dutch houdt. Daarop knikken wij hem instemmend de deur uit.   

Haarlem haalde opgelucht adem en omarmde de naar contact-, genot- en sekszoekende mensen die ze zo had gemist. W en ik liepen daardoorheen, maar namen al snel alle mogelijke achterafstraatjes die er maar te vinden waren. We zijn op leeftijd.
W stokte bij Olivijn, een sterrenrestaurant. 'Hier hebben ze geweldige kroketten.' Ik was onmiddellijk geïnteresseerd. Een kroket met een ster, dat wilde ik meemaken. Het terras aan de achterkant bleek ook open, dus stoomden we door naar een prachtige binnenplaats, oude stenen om ons aan te vergapen, een kroket in aantocht en een ober die ons verleidde tot een passend wijntje bij de kroket. Wat het mocht zijn? W vond dat de man mocht bepalen welke wijn het beste bij onze truffel- en kreeftkroket paste. We kregen een ik-weet-niet-wat-voor wijn die opperbest smaakte en toen ik ook nog naar de wc mocht, was mijn geluk compleet. Wat een manier om het terrasseizoen te openen. 

Slapeloze nachten, ala. Maar om die te hebben naast een partner die snel in slaap valt is een ander verhaal. Zijn stem vertraagd bijna onmiddellijk, dan weet ik dat ik niet eens meer antwoord hoef te geven. De zin gaat naadloos over in gesnurk en weg is hij. Om de zoveel tijd heb ik een doorwaakte nacht. Ene zij, 01.00 uur, andere zij, 01.30 uur, lezen, 02.00 uur, proberen, 02.30 uur, mail, 03.00 uur, proberen, 03.30 uur, lezen, 04.00. Naarmate de uren verstrijken daalt mijn humeur. Heeft hij niet veel meer matras dan ik, is dat dekbed wel evenredig verdeeld, komt het nou door hem dat ik het zo warm heb, hij is toch niet degene die om zes uur op moet?
​Af en toe wordt hij wakker, vraagt of het wel goed gaat, geeft me een aai over mijn hoofd en snurkt verder. Je zou zeggen: tamelijk ideale man. Natuurlijk, is ook zo. Totdat hij om vijf uur weer wakker wordt en vraagt of ik al geslapen heb. Niet dus. 'Dan heb je nog precies een uur.'
Op zulke momenten is het heel goed dat er niet toevallig een bijl naast het bed ligt.