In het boek over de zin van het leven, van Fokke Obbema, had hij het over de engelen van het OLVG. Ik kan dat beamen. Op C6 nam S mij onder haar hoede.
Ik denk vaak dat verpleegkundigen niet half beseffen hoeveel verschil ze kunnen maken. Ze had mij beplakt met verdovende pleisters die ze normaal gesproken bij kinderen gebruiken. Een op hand en een in elleboog zodat er waar dan ook geprikt kon worden. Toen iemand anders mij met bed en al naar radiologie bracht vond ik dat erg. Gelukkig kwamen we haar tegen in de gang en vroeg ze aan haar collega of ze het over zou nemen. Ik riep vanuit mijn bed (ik zag haar niet eens) Ja, graag! Mijn normale schroom om iemand te kwetsen was verdwenen. Eigen angst eerst. Ze nam het over. Dit soort verpleegkundigen zijn de reddingsboeien die je nodig hebt om onderzoeken te doorstaan.
Ik denk vaak dat verpleegkundigen niet half beseffen hoeveel verschil ze kunnen maken. Ze had mij beplakt met verdovende pleisters die ze normaal gesproken bij kinderen gebruiken. Een op hand en een in elleboog zodat er waar dan ook geprikt kon worden. Toen iemand anders mij met bed en al naar radiologie bracht vond ik dat erg. Gelukkig kwamen we haar tegen in de gang en vroeg ze aan haar collega of ze het over zou nemen. Ik riep vanuit mijn bed (ik zag haar niet eens) Ja, graag! Mijn normale schroom om iemand te kwetsen was verdwenen. Eigen angst eerst. Ze nam het over. Dit soort verpleegkundigen zijn de reddingsboeien die je nodig hebt om onderzoeken te doorstaan.
RSS-feed
