Prima. Maar we zagen geen poortjes.
In het buitenland moet je over veel dingen heenstappen om ergens te kunnen komen. In dit geval mijn gêne.
Ik weer terug. Het klopte dat ik die poortjes niet op spoor vier zag, we moesten naar spoor twee. Gek, want op de borden stond toch echt spoor vier.
Wij naar spoor twee. We activeerden de kaart, gingen er niet doorheen en weer terug naar spoor vier. Daar stond niemand. Vanaf die positie konden we zien dat spoor twee vol stond. Dus toch weer terug. Konden we niet meer door de poortjes omdat we onze reis al hadden verspild. Een jonge jongen met oortjes in begreep absoluut niets van mijn verhaal en dat lag denk ik niet aan zijn oortjes, maar hij liet ons wel achter hem aanlopen naar spoor twee.
Daar werden we aangesproken door een uiterst vriendelijke man die van alles uitlegde en daar uitgebreid de tijd voor nam. Een relaas van ongeveer tien minuten waar we flarden van opvingen maar niet de kwintessens. We zagen aan de overkant spoor vier met toch echt het bord Cádiz, maar vertrouwden op de reizigers, de vrouw van de kassa en de aardige meneer en stapten in.