De vrouw stond zuchtend bij het afhaalloket van de Praxis. Ik stond niet 1,5 maar minstens 2,5 meter bij haar vandaan. Mijn intuïtie is nog adequaat.
Haar bestelling was niet doorgekomen. Terwijl de Praxis aan het zoeken was, draaide ze zich om. Dit was toch geen doen, ze kwam expres om half een, want ze hadden gezegd tussen twaalf en twee, dan moest het er toch wel zijn, zij had dit altijd, echt altijd, haar man had het nooit, maar die was allang boos weggelopen, ze had er voor betaald, dus ze ging niet weg, ze keken vast verkeerd, lag het er niet gewoon, wat een gedoe, zij ging dus ècht niet weg, want ze hád er tenslotte voor betaald, hier kijk maar, gewoon overgemaakt.
Ik raadde haar aan even adem te halen.
Toen plakte ze haar neus tegen de ruit en ging op haar tenen staan om te kijken of haar bestelling niet toch in een van die bakken lag.
Daarna hield ze zich weer even bezig met de Praxis die nog steeds niets had gevonden en draaide zich weer om.
Het was toch wat, zo werkte het niet, wat een tijd kostte dit, ze was speciaal op dit tijdstip gegaan, ze had...
De praxis had niet goed gekeken. Het lag in de bakken.
Met de bestelling onder haar arm: zie je wel, ik wist het wel, het was er gewoon, ik heb altijd dit soort dingen, het lukt mij nooit in een keer, mijn man heeft dit nooit, hij zal me wel weer uitlachen, nou prettige dag.
Haar bestelling was niet doorgekomen. Terwijl de Praxis aan het zoeken was, draaide ze zich om. Dit was toch geen doen, ze kwam expres om half een, want ze hadden gezegd tussen twaalf en twee, dan moest het er toch wel zijn, zij had dit altijd, echt altijd, haar man had het nooit, maar die was allang boos weggelopen, ze had er voor betaald, dus ze ging niet weg, ze keken vast verkeerd, lag het er niet gewoon, wat een gedoe, zij ging dus ècht niet weg, want ze hád er tenslotte voor betaald, hier kijk maar, gewoon overgemaakt.
Ik raadde haar aan even adem te halen.
Toen plakte ze haar neus tegen de ruit en ging op haar tenen staan om te kijken of haar bestelling niet toch in een van die bakken lag.
Daarna hield ze zich weer even bezig met de Praxis die nog steeds niets had gevonden en draaide zich weer om.
Het was toch wat, zo werkte het niet, wat een tijd kostte dit, ze was speciaal op dit tijdstip gegaan, ze had...
De praxis had niet goed gekeken. Het lag in de bakken.
Met de bestelling onder haar arm: zie je wel, ik wist het wel, het was er gewoon, ik heb altijd dit soort dingen, het lukt mij nooit in een keer, mijn man heeft dit nooit, hij zal me wel weer uitlachen, nou prettige dag.
RSS-feed
