Om er op tijd te geraken stonden we om half zeven op, zochten in het donker onze spullen bij elkaar - misschien was t toch handig geweest om te wisselen van kamer - en vertrokken om zeven uur. Het was net licht. De straten schoongemaakt.
Eerst op weg en dan pas ontbijten. Een fijn calvinistisch gebruik. Het eerst verdienen.
Dat ontbijt vonden we na twee uur lopen, maar de tortilla is dan ongeëvenaard. En door.
Na 25,5 km, 2,5 uur te laat, strompelde ik de herberg binnen. God bestaat, in ieder geval op dat moment. Er waren nog eindeloos veel bedden over, warm water in de douche, een wasmachine tot onze beschikking en een mooi dorp, Hazas, om te crashen.