Na de derde keer begreep hij dat ik schrijver ben. Hij wilde mijn website zien. Bij de omslag van Russusch water vroeg hij zich af of het over magic ging. Ik zei: 'Sort of,' en wachtte tot hij uitgevrolijkt was.
Voor het slapen gaan vroeg ik of het raam open kon. Hij greep naar zijn hart en ik begreep dat het een harde strijd zou worden en wilde geen hartfalen op mijn geweten hebben. Toch had ik ergens grenzen moeten stellen. Alleen was ik niet voorbereid op welke precies.
Eenmaal in zijn bed spoot hij deodorant op. Die was zo penetrant dat ik een uur naar adem heb liggen happen. Met mijn dekbed voor mijn mond probeerde ik mezelf af te leiden met vragen als: welke geur is erger. De voeten danwel oksels van de dikke man of deze dodelijke insectenspray. Het werkte niet. Ik had werkelijke zorgen over de schadelijke gassen die ik de hele nacht zou inademen. En de Chinees vertellen dat hij echt even het raam open moest doen ondanks te verwachten hartaanval kwam er maar niet uit daar in dat donker.