Zo ook vandaag. We zijn dan de eerste leerlingen en worden binnengelaten door de twee directeuren van de school.
We hadden een nieuwe koffiekaart nodig, dus stond ik aan de balie en zag dat de rits van de ene directeur openstond. Geen probleem, dat woord had ik net geleerd. Dus twijfelde ik geen seconde om hem daarvan op de hoogte te stellen.
'Tu caramelle está abierto.' Ik knikte er nog even tevreden bij. Maar hij begreep het niet. Geen probleem, ik herhaalde gewoon even wat ik had gezegd, probeerde het nóg Spaanser te laten klinken. Hij keek naar buiten. Een beetje verwilderd. Ik wees naar zijn broek.
Het gebulder schalde door de lege school.
Rits blijkt 'cremallera' te zijn. Ik vrees dat ik had gezegd dat zijn karamel openstond. Of erger. Dat zijn karamel naar buiten hing.