het kan verkeren

De kartonnen doos met windmolen was onbehoorlijk groot. Zelfs ik kon er niet mee fietsen (ik verhuis stoelen en tafels met m'n fiets). Rondom mijn boot zijn veel wegen opgebroken, ik worstelde me over een bruggetje, langs auto's die midden op de weg stonden, mijn handen in een kramp van het pakket in bedwang houden. Uiteindelijk arriveerde ik bij een post-nlafgeefpunt. 
Dus niet. 
Ze waren gestopt. De dichtstbijzijnde was op de Nieuwezijds Voorburgwal. Met zo'n pakket een teringeind weg. Ik wist me tegenover de winkelier in te houden, maar raadde hem wel aan zijn punt van de site te halen. Goede informatie voor mensen met zware spullen is iets wat wel handig kon zijn. Hij begreep het volkomen en nam nog een hap van zijn broodje. 
Vloekend van pijn en frustratie balanceerde ik terug. Om de hoek van de boot stopte een post-nlbus. Ik vroeg de man of ik het onding ook aan hem kon meegeven. Hij reageerde uiterst sympathiek en nam het ding over. Het scheelde niet veel of ik had em plat op den postnlbek gekust.