lang leve de ns

Zondagavond zou ik terug naar Amsterdam, maar de NS... Nog een nachtje in Hilversum vond ik niet erg. Vanmorgen bedachten we de strategie. Toch maar de eerst mogelijke trein proberen, want later ging het sneeuwen, dan zou de NS nog erger van slag raken, was ons idee. De app liet de eerste mogelijkheid uitvallen, dus namen we de tweede. Om 08.48 uur. Terwijl we onderweg waren veranderde de NS dit. De trein reed maar tot Naarden-Bussum. Ik stapte uit. Ook daar geen mogelijkheden. Dus ging ik weer terug. P kwam me halen. We dronken koffie en liepen snel weer terug. De trein die ik wilde hebben was tijdens onze wandeling weer gecanceld. Nu ging er een over twintig minuten. Die dan maar. Ook dat veranderde. Deze zou tot Weesp rijden. Daar moest ik dan drie kwartier wachten en dan zou ik verder kunnen. In Weesp bleek dat niet het geval. De conducteur zei dat de NS graag hoop gaf, vandaar dat die trein nog in de app stond. 
Een vrouw vroeg of er iemand naar Amsterdam moest. Of we een Uber zouden delen, 8,85 pp, perfect. Er haakte nog een vrouw aan en tevreden liepen we naar buiten. Ik maakte me nog zorgen over de chauffeur en de gladheid, maar de rest van de dag op station Weesp rondhangen leek me ook niet geweldig. We juichten toen bleek dat onze chauffeur een vrouw was. Veel veiliger.
Ik zat achterin met een Italiaanse architecte die in Nederland woont en eruit zag als Audrey Hepburn. Aan het einde van de rit had ik een uitnodiging binnen om het hofje waar ze woont te komen bekijken. En de andere vrouw, een kinderpsycholoog zou zich eens in Waantje gaan verdiepen...