De rust was weldadig en de ober sjokte in een soortgelijk tempo naar onze tafel. Wijn? Keuze? Ze hadden witte wijn. Dat was het. En dat moest maar genoeg zijn.
We accepteerden het. Prima, geen keuzestress.
Na een minuut of tien probeerden we hem weer aan onze tafel te krijgen.
Eten? Hier? Geen eten, ook al stond dat op de site.
Nootjes, snacks?
'Nah...'
Stilte.
Toen begreep ik pas de rust die er heerste.