Het lager vliegen was niet zomaar. Mijn voorgevoel was helaas adequaat. Gestegen tumormarkers. Maar de ploeg helpers stond alweer klaar. I nam me mee naar Pilates. De Pilatesjuf geeft licht. Blonde krullen, lang, slank, begeerlijk, maar vooral: een en al liefde. Ze geeft les in Haarlem, dus ik kom sporadisch, en alleen als er plek is. Maar vandaag had ik het geluk dat ik mee kon doen.
Ze is groter dan ik, dus ik verdween in haar armen. Zij hoeft niet te weten wat er aan de hand is, ze weet gewoon. Alles.
Ik kon me eigenlijk niet goed bewegen, één arm over mijn hoofd en naar links buigen: forget it. Eén arm boven mijn hoofd en naar rechts buigen: non plus. Dat was wel een schrikbarend verschil met de laatste keer, maar ach, daar maakt het allemaal niet uit. Ik kan ook als ik dat wil op mijn matje gaan liggen chillen. Of huilen. Of schreeuwen. Al doe ik dat dan ook weer niet al te snel.
Maar een paar stille tranen en zij die naast me knielt en zegt: 'Ik zie je, ik voel je,' daar kan niets tegenop.
Ze is groter dan ik, dus ik verdween in haar armen. Zij hoeft niet te weten wat er aan de hand is, ze weet gewoon. Alles.
Ik kon me eigenlijk niet goed bewegen, één arm over mijn hoofd en naar links buigen: forget it. Eén arm boven mijn hoofd en naar rechts buigen: non plus. Dat was wel een schrikbarend verschil met de laatste keer, maar ach, daar maakt het allemaal niet uit. Ik kan ook als ik dat wil op mijn matje gaan liggen chillen. Of huilen. Of schreeuwen. Al doe ik dat dan ook weer niet al te snel.
Maar een paar stille tranen en zij die naast me knielt en zegt: 'Ik zie je, ik voel je,' daar kan niets tegenop.
RSS-feed
