Om 08.00 uur was er nog steeds geen orkaan te horen, laat staan te voelen. Ik kon gewoon de oversteek naar de bibliotheek maken (alleen even door een veld lopen).
Toen ik in de middag thuis kwam lunchen was A verbeten de keuken aan het schrobben. Ze had mij de eerste dag al gewaarschuwd dat als ze dat deed er iets aan de hand was.
A had zich uitermate verheugd op de orkaan, er mocht weertechnisch namelijk wel eens wat gebeuren van haar. Ze kon er maar niet bij wat voor prutsers de mensen van het weerstation waren. Ze voorspelden het altijd goed, en nu, net nu het de beurt was aan haar orkaan, lieten ze het afweten.