We waren vroeg, de attracties gingen een voor een open.
Er stond een reuzenrad. P wilde daar graag in. Ik heb hoogtevrees, maar deze zag er best behapbaar uit, en als de man op 1 januari wat wil dan is het toch zaak om het jaar voor zijn gevoel goed te laten beginnen. Ik zou meedoen.
We stonden voor het kassahokje. De chagrijnige man keek niet op of om en op een gegeven moment was het zelfs P te gortig.
Na een rondje over de markt kwamen we weer langs. We besloten ons niks van de man noch van mijn hoogtevrees aan te trekken.
P heeft denk ik niet zo'n plezier gehad als hij had gehoopt. Ik bleef maar jammeren. Vooral als we op het hoogste punt waren en de wind ons bakje hard heen en weer zwaaide. P wees me op het prachtige uitzicht. Ik had nergens oog voor, met beide handen om een buis geklemd zag ik niks schoons in een goed overzicht van de stad. We waren de enigen die erin zaten, dus maakte ik na drie gilrondes een kill-gebaar naar de uitbater. Ik verwachtte wraak, maar daar was hij te onverschillig voor. We mochten eruit. Ik kreeg pausachtige neigingen, maar hield me in.
Nog een rondje over de markt. P wilde graag in een VR-attractie. Of ik dat ook zag zitten? Totaal niet, maar ja, 1 januari, dus oké. P vroeg wel aan de vrouw welke film het rustigste was (echte liefde). Zij was haar jaar anders begonnen dan de radmeneer en adviseerde een waarbij het in het begin heftig zou zijn en daarna rustig.
We waren weer de eersten, dus had ik niet helemaal door waarom er veiligheidsgordels in de bakjes zaten. Toen ik eenmaal vastgegespt zat was het te laat.
Ik ben nooit in een achtbaan gaan zitten. En dat was niet voor niets, begreep ik nu goed. Ik werd van links naar rechts gesmeten, reed de afgrond in om dan bochten te nemen die niet te nemen waren, bakje schuin, bakje voorovergedoken, bakje alle kanten op. Zelfs met ogen dicht was het niet te doen. Tot we met een plons onder water terecht kwamen en tussen geanimeerde vissen voeren. Het was inderdaad rustiger, maar ik was zo misselijk dat het eigenlijk niet uitmaakte. Toen een puffervis zo'n beetje tegen mijn VR-bril zwom maakte ik net zulke bolle wangen terug.
Alles voor de liefde en het nieuwe jaar.
P voerde me mee naar een stalletje waar ik kon zitten en uitboeren (lang leve de ongeremdheid van een relatie die al drie jaar onderweg is).
Toen ik weer min of meer kon lopen wilde P gaan schieten. Nou is dat toevallig wel iets voor mij. Pijl en boog. Ballonnen. P raakte niks. Ik evenmin. Toch kreeg ik een lelijk roze beest in mijn handen gedrukt. Ik dacht dat het was omdat die man medelijden met me had. Niks van dat alles. Had ik toch raak geschoten.
Gelukkig nieuwjaar.