Ik complimenteerde hem met de oorbel. Hij werd daar duidelijk opgewekt van en begon, terwijl hij doorging met de kleding in het rek te hangen, over hoe erg hij van glim en glans hield. Hoge stem. Nou zijn glitters toevallig ook mijn zwakke plek, dus werd het een geanimeerde conversatie. Ik zei dat ik ook weer eens mijn glitteroorbellen uit de kast zou halen. Hij stopte met zijn werk, draaide zich naar me toe en zei: 'Gewoon doen. Het zit in je.' Maar terwijl hij het zei ging zijn blik van boven naar beneden.
Waarschijnlijk verbeeldde ik me dat hij even, heel lichtjes, zijn schouders wat omhoog trok.