Ik had opeens zin in een etentje. Appte wat vrienden waarvan de helft uiteindelijk diezelfde avond kon. R's partner kookt altijd, en die van mij ook. Nu was ik opeens verantwoordelijk en overlegde met R. Chili con carne. Dat red ik. Maar zou haar vriendin dat trekken, of moest er iets culinairderigs op tafel? Intussen vond ik het zelf ook een beter idee om iets meer handelingen te verrichten dan gehakt rullen (afschuwelijk woord) en blikken opentrekken afgemaakt met veel sambal zodat het nog wat lijkt.
R en ik gooiden kookboeken op tafel, kozen iets uit en gingen tevreden boodschappen doen. Zij het voorgerecht in het hoofd.
Die avond bleven P en C braaf aan tafel zitten, wat er ook in het keukenblok gebeurde. Maar wij hadden het wonderwel onder controle - behalve dan dat naar mijn bescheiden mening de mozzarella wel in plakjes gesneden had kunnen worden en de basilicum versnippert en de tomaten dunner gesneden dan de hompen die nu op het bord werden gesmeten en dat een dressing wellicht ook een goed idee was geweest. Maar ik weet natuurlijk niet wat zij blogt.
R en ik gooiden kookboeken op tafel, kozen iets uit en gingen tevreden boodschappen doen. Zij het voorgerecht in het hoofd.
Die avond bleven P en C braaf aan tafel zitten, wat er ook in het keukenblok gebeurde. Maar wij hadden het wonderwel onder controle - behalve dan dat naar mijn bescheiden mening de mozzarella wel in plakjes gesneden had kunnen worden en de basilicum versnippert en de tomaten dunner gesneden dan de hompen die nu op het bord werden gesmeten en dat een dressing wellicht ook een goed idee was geweest. Maar ik weet natuurlijk niet wat zij blogt.
RSS-feed
