Verschil maken

Ik kreeg een mailtje van een moeder van een meisje van acht: N.
N had Waantje krijgt de knarser al twee keer gelezen en wilde daar nu een boekpresentatie over geven. De moeder heeft uitgezaaide borstkanker. Geen horizon.
Zij schreef dat Waantje N helpt omdat er ondanks het zware onderwerp zoveel humor in zit. Ook herkent ze veel dingen en begrijpt N nu beter wat er met haar moeder gebeurt. 
Dat is precies de reden waarom ik het heb geschreven. Om verschil te maken.  
Ik bood aan om in de klas te komen, al deed ik dat met enige schroom. Misschien was dat wel tè. 
De moeder schreef: '​Het is jammer dat je de reactie van N niet kon zien bij het lezen van jouw mail. Ze glunderde van oor tot oor, zo bijzonder vond ze je reactie. Daarnaast sprong ze zowat een gat in de lucht toen ze over jouw voorstel las om haar te helpen bij haar presentatie, dan wel aanwezig te zijn.' 
Mijn aanbod was oké. Natuurlijk. Want wat is nou tè in het licht van laatste dagen?
'Bedankt dat je dit voor haar doet. Het zijn de dingen die soms het verschil maken en dat doet een moeder in deze situatie erg goed.'
Toen ik de laatste zinnen las, moest ik huilen en wist ik het wederom zeker. Ik wil alleen nog maar dit soort boeken schrijven en dit soort dingen doen.