Vol goede moed ging ik naar Aurora om te zien of ze nu eindelijk een vloerstekker hadden. Weer niet. Wel in het goud. Dan maar goud. Ik miste het licht van mijn Marokkaanse lamp. De Aurora-man tekende precies hoe ik het snoer aan de stekker moest monteren. Ik knikte en hij had er alle vertrouwen in. Die dag had ik dat ook, de volgende dag staarde ik naar de tekening en alle opengewerkte delen die ik in mijn handen had, natuurlijk veel meer dan op de tekening te zien waren. Ik begon er niet aan.
Later legden mijn overburen precies uit wat ik met die hoeveelheid onderdelen moest doen.
De volgende dag begon het gevecht. Van die bruine fucking kutdraadjes in een te klein gaatje proberen te krijgen, van twee kanten, Als dat dan gelukt was, moest ik - weer van twee kanten - de blauwe draadjes erin zien te krijgen. Nadat ik ruim drie kwartier bezig was geweest, was het me eindelijk gelukt. Opgelucht dat de marteling voorbij was stopte ik de stekker in het stopcontact.
De vonk knalde het stopcontact uit. En het was donker .
Later legden mijn overburen precies uit wat ik met die hoeveelheid onderdelen moest doen.
De volgende dag begon het gevecht. Van die bruine fucking kutdraadjes in een te klein gaatje proberen te krijgen, van twee kanten, Als dat dan gelukt was, moest ik - weer van twee kanten - de blauwe draadjes erin zien te krijgen. Nadat ik ruim drie kwartier bezig was geweest, was het me eindelijk gelukt. Opgelucht dat de marteling voorbij was stopte ik de stekker in het stopcontact.
De vonk knalde het stopcontact uit. En het was donker .
RSS-feed
