Caroline Ligthart
  • Caroline Ligthart
    • Foto's
  • Blog
  • ``````````````````````````
  • De boeken
  • Kinderboek: Waantje krijgt de knarser
    • Kanker in de familie
    • Voor en door kinderen
    • Waantje in de klas
    • Fragment
  • Verhalenbundel: Tweedehands bloemen
    • Fragment
  • Roman: Russisch water
    • Fragment
  • Boeken bestellen
  • ``````````````````````````
  • Taalkracht in de klas
  • ``````````````````````````
  • Helend schrijven
  • Data workshops
  • ``````````````````````````
  • Contact
  • ``````````````````````````
  • Caroline Ligthart
    • Foto's
  • Blog
  • ``````````````````````````
  • De boeken
  • Kinderboek: Waantje krijgt de knarser
    • Kanker in de familie
    • Voor en door kinderen
    • Waantje in de klas
    • Fragment
  • Verhalenbundel: Tweedehands bloemen
    • Fragment
  • Roman: Russisch water
    • Fragment
  • Boeken bestellen
  • ``````````````````````````
  • Taalkracht in de klas
  • ``````````````````````````
  • Helend schrijven
  • Data workshops
  • ``````````````````````````
  • Contact
  • ``````````````````````````
  Caroline Ligthart

afgescheiden

16/2/2021

0 Comments

 
We gingen ons onderdompelen in Heenvliet, Zuid-Holland. Overnachten op een landgoed met 6 hectare privégrond om ons te vermaken, compleet met eigen ruïne.
Allereerst vergisten we ons in de afstand, we schatten dat we zo'n anderhalf uur zouden rijden, maar het bleek een uurtje. Verder vergisten we ons in de omgeving. Alleen het oude plein met het landgoed was de moeite waard. Daaromheen was alles lelijk. Ook best een prestatie. 
We reden wat rond om een geschikt wandelgebied te vinden. Hijskranen, nieuwbouwwijken, industrie. Witte rook kringelde lustig uit fabriekspijpen omhoog. Ik had verzuimd om me in te lezen voor ik boekte. Toen ik me wel ging interesseren voor dit gebied las ik: Zuid-Holland is een van de dichtstbevolkte en meest geïndustrialiseerde gebieden van de wereld. Ik had me alleen maar zorgen gemaakt om de zwarte-kousenmentaliteit en was bang dat we op zondag geen boodschappen zouden kunnen doen.
We liepen over een weiland, maar zelfs dat had het niet. Toen we uiteindelijk door de poort van ons verblijf stapten, slaakten we een zucht van verlichting. We hoefden nergens meer heen. We hadden ons eigen appartement boven het voormalige koetshuis, witte pauwen in de tuin, de ruïne met in de toren een zitje om het glas te heffen, stoelen aan het water en een eigen slotgracht om op te schaatsen. Het was duidelijk. Ons onder het volk begeven was er niet bij.  
0 Comments

Your comment will be posted after it is approved.


Leave a Reply.

    Foto
    Foto: Yvonne Witte

    Januari 2023
    November 2022
    September 2022
    Augustus 2022
    Juli 2022
    Juni 2022
    Mei 2022
    April 2022
    Maart 2022
    Februari 2022
    Januari 2022
    December 2021
    November 2021
    Oktober 2021
    September 2021
    Augustus 2021
    Juli 2021
    Juni 2021
    Mei 2021
    April 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Juni 2016

    Blog t/m sept 2016

    Alles

    RSS-feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.