Het is net als bij de tv, je ogen worden er toch naar toegetrokken. De omlijsting van het raam de tv-rand.
De man bleef maar heen en weer lopen. Dikke buik naar voren. De ene kant op was het beeld één groot wit billenvlak, de andere kant op was voor kijkers van boven een bepaalde leeftijd. Na een paar ijsbeerbanen had hij sokken in zijn hand. Ik vreesde het ergste, maar met de sokken werd niets gedaan. Toen kwam en een telefoon in beeld, arm gestrekt naar voren. Een videogesprek.