Licht

Met De Hoop gingen we langs het Light Festival roeien. Het sturen in het donker, door de smalle grachten met zoveel boten, schatten N&ik in als een risicovolle taak. Als het je lukte om de boot heel en de bemanning levend weer op het vlot van de roeiclub te manoeuvreren, had je minimaal een medaille verdiend. Of op z'n minst een goed glas. 
Wij kregen D zo ver. 
We stapten in ook al heerste er chaos op het vlot. Mensen die niet ingedeeld waren, lampen die niet op boten bevestigd konden worden, maar wat even later wel bleek te kunnen, roeiers van andere clubs die alles op tijd voor elkaar hadden en op ons moesten wachten, en meer van dat soort onpraktische zaken. 
Maar wij zaten. N en ik met fietslampjes in onze haren, een snoer kerstboomlichtjes als extraatje op het achtersteven en daar gingen we. 
In no time waren we de andere roeiers kwijt en werden we bedreigd door een rondvaartboot die het nodig vond om ondanks de file door te drukken. D bleef stoïcijns bevelen roepen, en stond en passant even op om de bestuurder van de rondvaart beleefd op de vingers te tikken. 
De stuurkunsten van D waren het allermooiste van dat hele Light Festival.