Alleen met Vermeer. Daar had ik zin in. Ik weet niet waarom, normaal ben ik een neuroot, maar nu haalde ik op het nippertje de metro naar Zuid. Daar viel de trein naar Den Haag uit. Twintig minuten vertraging, een ander eindstation, een tram met allerlei rode waarschuwingssignalen op de app. Ik zou nooit op tijd aankomen.
Omdat meneer Vermeer en ik maar tien minuten met z'n tweeën mochten doorbrengen, bestelde ik om 11.00 uur een Uber voor 11.12. Ik stuurde meteen een boodschap aan de chauffeur dat ik over 12 minuten zou aankomen op het station. Hij wilde dat ik de rit annuleerde. Ik pikte het niet, want dan moest ik zes euro betalen. Hij zei dat hij zou wachten. Perfect.
Volgens de app moest ik naar de Westkant. Ik kom in een overdekt perron aan! Weet ik veel wat west is. Ik app mijn chauffeur die ik inmiddels als mijn vriend zag omdat hij me had gezegd dat het goed zou komen met mij en Vermeer, welke kant ik moest hebben: De Laken of centrum? Mijn vriend antwoordde: 'Ik sta voor de Jumbo.' Ik bedwong de neiging om hem vloekend te vertellen dat ik hier niet bekend was en gokte verkeerd. Weer vier minuten van mijn tijd af.
Uiteindelijk zat ik in de taxi. De chauffeur vertelde dat als ze vijf minuten moeten wachten ze de rit moeten cancelen. Ik vond het geweldig lief dat hij gewoon had gewacht en gaf hem een goede fooi.
Ik was op tijd, had nog twee minuten en meneer Vermeer wachtte op me. De suppoost liet me er niet door. Ik moest het andere entreebewijs ook nog halen. Zuchtend liep ik terug. De vrouw achter de kassa kreeg haar printer niet aan de gang. De minuten tikten onverbiddelijk door. Eindelijk had ik mijn uitdraai. De suppoost was naast me komen staan. Ik had precies dezelfde uitdraai gekregen, maar ik wilde nu echt gewoon naar binnen. Mocht niet.
Ze zetten het systeem op z'n kop, vonden mijn naam voor 10 oktober. Die had ik afgezegd. Tegen de vrouw die ik toen aan de telefoon had zei ik dat het wel goed moest gaan. Geen probleem zei ze en hartelijk dank voor het annuleren.
Er zaten al mensen op de plek waar ik tien minuten lang naar het straatje had kunnen staren.
Ik keek op mijn mobiel. Een mailtje van Uber met daarin een aanzienlijk bedrag aan wachtgeld.
Omdat meneer Vermeer en ik maar tien minuten met z'n tweeën mochten doorbrengen, bestelde ik om 11.00 uur een Uber voor 11.12. Ik stuurde meteen een boodschap aan de chauffeur dat ik over 12 minuten zou aankomen op het station. Hij wilde dat ik de rit annuleerde. Ik pikte het niet, want dan moest ik zes euro betalen. Hij zei dat hij zou wachten. Perfect.
Volgens de app moest ik naar de Westkant. Ik kom in een overdekt perron aan! Weet ik veel wat west is. Ik app mijn chauffeur die ik inmiddels als mijn vriend zag omdat hij me had gezegd dat het goed zou komen met mij en Vermeer, welke kant ik moest hebben: De Laken of centrum? Mijn vriend antwoordde: 'Ik sta voor de Jumbo.' Ik bedwong de neiging om hem vloekend te vertellen dat ik hier niet bekend was en gokte verkeerd. Weer vier minuten van mijn tijd af.
Uiteindelijk zat ik in de taxi. De chauffeur vertelde dat als ze vijf minuten moeten wachten ze de rit moeten cancelen. Ik vond het geweldig lief dat hij gewoon had gewacht en gaf hem een goede fooi.
Ik was op tijd, had nog twee minuten en meneer Vermeer wachtte op me. De suppoost liet me er niet door. Ik moest het andere entreebewijs ook nog halen. Zuchtend liep ik terug. De vrouw achter de kassa kreeg haar printer niet aan de gang. De minuten tikten onverbiddelijk door. Eindelijk had ik mijn uitdraai. De suppoost was naast me komen staan. Ik had precies dezelfde uitdraai gekregen, maar ik wilde nu echt gewoon naar binnen. Mocht niet.
Ze zetten het systeem op z'n kop, vonden mijn naam voor 10 oktober. Die had ik afgezegd. Tegen de vrouw die ik toen aan de telefoon had zei ik dat het wel goed moest gaan. Geen probleem zei ze en hartelijk dank voor het annuleren.
Er zaten al mensen op de plek waar ik tien minuten lang naar het straatje had kunnen staren.
Ik keek op mijn mobiel. Een mailtje van Uber met daarin een aanzienlijk bedrag aan wachtgeld.
RSS-feed
