atlantische oceaan

De wekker moest gezet omdat we mijn oeroude cliché-droom gingen uitvoeren: zwemmen met dolfijnen. Met 14 mensen gingen we de oceaan op. Ik bekeek ze eens goed: waren het types die hun huis versierden met bordjes Welkom, Kitchen of Happiness? Het leek mee te vallen.
Er zaten ook mensen die alleen maar Whales wilden watchen, maar die werden voorin de boot gezet, alsof zij een totaal andere tocht gingen beleven. 
We kregen instructie. Per vier de boot uit, aan het touw blijven hangen, vooral niet in het water plonsen want dan waren de beesten meteen weg. Ik keek eens voorzichtig naar de dikke Duitse naast me. Gelukkig werd ik in de groep voor haar ingedeeld. Eigen dolfijn eerst. 
Ze vroeg benauwd aan de instructeur of ze via die dikke bootrand weer omhoog moest... Ik kreeg er beelden bij.  
De boot vloog de haven uit en binnen no time hadden we een groep bottlenose dolfijnen te pakken. Ze sprongen hoog op uit het water, zwommen langs de boot, ze zwommen zelfs in formatie van drie alsof ze speciaal voor ons iets ingestudeerd hadden. Misschien was dat wel om de teleurstelling te verzachten: met deze soort konden we niet het water in. 
We raceden naar een volgende plek. Daar was een walvis gespot. P zag het water als eerste naar boven spuiten, een deel van zijn kop volgde, maar ik vond dat toch minder spectaculair, al was het idee dat zo'n staart of kop vlak naast de boot omhoog kon komen ook heel spannend.
​Als laatste mochten mensen die dat wilden overboord springen zodat de zittenblijvers naar onze manoeuvres konden kijken.