Het is zover. Stront in het kippenhok.
Ik deel een zeer gehorig huis met de Engelse A en de Amerikaanse B. Toen we twee weken geleden hier introkken deed B overal waar ze geweest was het licht uit. Ook al waren wij op. Dat werd als niet zo gezellig ervaren door A en mij. Dat konden we haar min of meer afleren.
Daarna was er de kwestie van het doucheraam. Volgens B kon iedereen naar binnen kijken. Wat niet zo was. B plakte een tekening op het raam tot ontsteltenis van A die graag naar buiten kijkt tijdens het douchen. Maar... als dat de enige onzin was, dan zou ze het wel accepteren. Maar het was niet het enige, want er was ook nog de kwestie met de sleutel. Hier kan je alles openlaten, iedereen doet het, er wordt niet gestolen. Maak dat iemand uit Brooklyn wijs. De deur moest en zou op slot. Tot ergernis van A, die wil met tassen boodschappen of al haar fotospullen gewoon de voordeur open kunnen doen.
Ik zweefde met mijn uitgebalanceerde karakterstructuur lekker tussen beide vrouwen door, had eigenlijk nergens last van. Behalve van het feit dat als B 's avonds laat binnenkomt ze linea recta in haar eenpersoonskamertje verdwijnt en ze zelfs niet een paar minuten bij ons komt staan om even iets van sociaal verkeer onder de knie te krijgen.
Gisteren zaten A en ik gezellig aan de Gin/Tonic toen B thuiskwam. De gang is tegenover haar kamer, dus ze liep rechtdoor, zei wel 'hallo' en antwoordde ook nog wel op de vraag van A of alles goed ging. Maar verdween. A en ik keken elkaar aan, trokken even onze schouders op en kletsen door op iets zachtere geluidssterkte.
Na een kwartier kwam B naar buiten. Of er niet een quiet time ingesteld kon worden. Vanaf 12 uur 's nachts. Ik dacht, och ja, ze heeft last van ons, ik begrijp het wel, maar trok gelukkig mijn mond niet open. A wel. Die vertelde heel rustig dat ze daar niet aan begon, haar ritme was zo anders, zij kwam vaak pas om 12 uur thuis en dan wilde ze niet gedwongen worden haar mond te houden. Trouwens B kwam ook heel vaak midden in de nacht thuis, dus ze zag het nut er niet van in.
Maar B had ook last van A in de ochtenden, want deze ochtend nog had A om tien uur zitten bellen. Toen wist ik zeker dat ik me nergens in moest mengen.
A stelde oordoppen voor. Maar dat ging niet want dan hoorde B haar hart. Ze wilde quiet time, ook als we er misschien alledrie waren en nog in de zitkamer zouden zitten.
Ik vond de eisen overmoedig worden.
A begon nergens aan. Maar was welwillend en leidde het gesprek voortreffelijk. Ze nam haar serieus, maar gaf nergens toe. Behalve dan dat er na 12 uur door ons gefluisterd zou worden.
Toen B in haar kamer verdween keek ze me aan. 'Hoeveel uur slaap heeft iemand nodig, toch geen 11, of wel?
We fluisterden ons de nacht door. Om 2 uur gingen we slapen. Vanmorgen zaten we om 9 uur koffie te drinken en te fluisteren. Ik althans. Maar A keek op haar horloge en vond dat de ochtend was begonnen. Ruimschoots.
B kwam uit haar kamer, zei wel liefelijk goedemorgen, maar de onderstroom maakte mijn haar aan het wapperen. Ze begon haar dagelijkse oefeningen te doen in de zitkamer. Op muziek. En dat zijn alleen maar zeer christelijke teksten met veel god, begrip en naastenliefde.
Ik deel een zeer gehorig huis met de Engelse A en de Amerikaanse B. Toen we twee weken geleden hier introkken deed B overal waar ze geweest was het licht uit. Ook al waren wij op. Dat werd als niet zo gezellig ervaren door A en mij. Dat konden we haar min of meer afleren.
Daarna was er de kwestie van het doucheraam. Volgens B kon iedereen naar binnen kijken. Wat niet zo was. B plakte een tekening op het raam tot ontsteltenis van A die graag naar buiten kijkt tijdens het douchen. Maar... als dat de enige onzin was, dan zou ze het wel accepteren. Maar het was niet het enige, want er was ook nog de kwestie met de sleutel. Hier kan je alles openlaten, iedereen doet het, er wordt niet gestolen. Maak dat iemand uit Brooklyn wijs. De deur moest en zou op slot. Tot ergernis van A, die wil met tassen boodschappen of al haar fotospullen gewoon de voordeur open kunnen doen.
Ik zweefde met mijn uitgebalanceerde karakterstructuur lekker tussen beide vrouwen door, had eigenlijk nergens last van. Behalve van het feit dat als B 's avonds laat binnenkomt ze linea recta in haar eenpersoonskamertje verdwijnt en ze zelfs niet een paar minuten bij ons komt staan om even iets van sociaal verkeer onder de knie te krijgen.
Gisteren zaten A en ik gezellig aan de Gin/Tonic toen B thuiskwam. De gang is tegenover haar kamer, dus ze liep rechtdoor, zei wel 'hallo' en antwoordde ook nog wel op de vraag van A of alles goed ging. Maar verdween. A en ik keken elkaar aan, trokken even onze schouders op en kletsen door op iets zachtere geluidssterkte.
Na een kwartier kwam B naar buiten. Of er niet een quiet time ingesteld kon worden. Vanaf 12 uur 's nachts. Ik dacht, och ja, ze heeft last van ons, ik begrijp het wel, maar trok gelukkig mijn mond niet open. A wel. Die vertelde heel rustig dat ze daar niet aan begon, haar ritme was zo anders, zij kwam vaak pas om 12 uur thuis en dan wilde ze niet gedwongen worden haar mond te houden. Trouwens B kwam ook heel vaak midden in de nacht thuis, dus ze zag het nut er niet van in.
Maar B had ook last van A in de ochtenden, want deze ochtend nog had A om tien uur zitten bellen. Toen wist ik zeker dat ik me nergens in moest mengen.
A stelde oordoppen voor. Maar dat ging niet want dan hoorde B haar hart. Ze wilde quiet time, ook als we er misschien alledrie waren en nog in de zitkamer zouden zitten.
Ik vond de eisen overmoedig worden.
A begon nergens aan. Maar was welwillend en leidde het gesprek voortreffelijk. Ze nam haar serieus, maar gaf nergens toe. Behalve dan dat er na 12 uur door ons gefluisterd zou worden.
Toen B in haar kamer verdween keek ze me aan. 'Hoeveel uur slaap heeft iemand nodig, toch geen 11, of wel?
We fluisterden ons de nacht door. Om 2 uur gingen we slapen. Vanmorgen zaten we om 9 uur koffie te drinken en te fluisteren. Ik althans. Maar A keek op haar horloge en vond dat de ochtend was begonnen. Ruimschoots.
B kwam uit haar kamer, zei wel liefelijk goedemorgen, maar de onderstroom maakte mijn haar aan het wapperen. Ze begon haar dagelijkse oefeningen te doen in de zitkamer. Op muziek. En dat zijn alleen maar zeer christelijke teksten met veel god, begrip en naastenliefde.
RSS-feed
