We koersten in twee auto's naar Lisse. De fuik sloot zich langzaam. Rotonde. Rotonde. Rotonde.
Niet zeuren.
Ik had de kaarten geregeld en stuurde ze door naar auto II. Mijn broer reageerde.
'Dus we zijn allemaal jonger dan 17!'
Geen vraagteken.
Ik bekeek de reservering.
Ai.
Auto I arriveerde eerder, dus gingen wij naar de kassa. Al vond zus II dat we de kaarten gewoon moesten scannen bij de poortjes. Geen hond die... enzovoorts. Zus I vond dat dat niet kon. En ik, zus III was het met haar eens, al twijfelde mijn oplichtershart.
We deden braaf onze consumentenplicht, maar hadden toch een beetje spijt toen bleek dat we gewoon zonder zeventienjarig blikken of blozen door de poorten hadden kunnen gaan.
Ala.
Eenmaal binnen haakte broer onmiddellijk af. Veel te recht, veel te aangeharkt. Moet je het publiek eens zien. En dat wist hij - zei hij - allemaal al van tevoren, desalniettemin was hij toch meegegaan.
Ik had er nog wel lol in, maar echte ideeën bleven uit.