Ik mocht weer een ochtend meelopen met een schrijfdocent van de SKVR in Rotterdam. De heenweg ging iets beter dan de eerste keer. Behalve dan dat ik binnen een minuut mijn saldo moest opladen, wat lukte en ik alle verbindingen haalde.
In de trein terug keek ik, alleen omdat er iets mis ging, stom toevallig of er nog reacties waren op mijn site. Een vriendelijk bericht in het Engels. De man had mijn bankpas gevonden. En mij zelf via mijn website. Hij wilde de pas wel even aan mij overhandigen.
Ik stuurde hem een mail dat hij geweldig was en of hij de pas misschien zou willen opsturen omdat ik al in de trein terug zat en verder nooit in Rotterdam ben.
Toen ik dat aan mijn broer vertelde bleef het heel lang stil. Te lang. Ik vroeg wat er was. 'Als ik jouw pas had gevonden en al de moeite had gedaan je op te sporen, dan zou ik denken: doe zelf maar wat moeite om dat ding terug te krijgen.'
Toch had ik vertrouwen in de man.
En ja hoor. Meteen weer een mail dat hij hem zou opsturen. En dat het aan zijn ouders te danken was dat hij zo leuk was.
In de trein terug keek ik, alleen omdat er iets mis ging, stom toevallig of er nog reacties waren op mijn site. Een vriendelijk bericht in het Engels. De man had mijn bankpas gevonden. En mij zelf via mijn website. Hij wilde de pas wel even aan mij overhandigen.
Ik stuurde hem een mail dat hij geweldig was en of hij de pas misschien zou willen opsturen omdat ik al in de trein terug zat en verder nooit in Rotterdam ben.
Toen ik dat aan mijn broer vertelde bleef het heel lang stil. Te lang. Ik vroeg wat er was. 'Als ik jouw pas had gevonden en al de moeite had gedaan je op te sporen, dan zou ik denken: doe zelf maar wat moeite om dat ding terug te krijgen.'
Toch had ik vertrouwen in de man.
En ja hoor. Meteen weer een mail dat hij hem zou opsturen. En dat het aan zijn ouders te danken was dat hij zo leuk was.
RSS-feed
