de weg en de jas

W en ik stonden op het Spui. Een kleine man met zwarte lange jas en zwarte hoed op vroeg ons in het Engels waar de English Hatter was. Er ontspon zich een gesprek. De focus was op W. De man complimenteerde hem met de manier waarop zijn wollen jas geweven was. Het had een speciale naam. Hij benadrukte even dat hij geen kleermaker noch Jood was, maar hij wist er wel alles van. Hij deed een stapje dichterbij. W wilde weten waar hij vandaan kwam. Dublin. Maar daar moest W niet zijn. Daar vond je het niet meer. W kreeg tips waar hij het dan wel zou kunnen vinden, wat precies bleef een beetje vaag. De man complimenteerde hem nogmaals met zijn jas. Alleen had die wat langer moeten zijn. Hij tikte op het been van W. W was een lange man. Daar hoorde een lange jas bij.
W en ik keken naar beneden. Naar de kleine man met de veel te lange jas en knikten tegelijkertijd.