dikke mensendag

Ondanks de systeemstoring van Schiphol, werden we het vliegtuig in gedreven. Ik zat aan het raam en al snel kwamen twee gigantische IJslanders de rest van de rij vullen. De armen van mijn buurman puilden over de armleuning.
Er werd omgeroepen dat we minimaal een uur vertraging zouden hebben. De man trok zijn schoenen uit. Dat vond ik geen goed idee, behalve dat het herinneringen aan de Camino opwekte. De schoenen waren uit, maar die geur alleen was blijkbaar niet voldoende. Zijn trui ging uit. Dat vond ik eigenlijk ook niet zo'n goed idee. Toen werd het wachten geblazen terwijl ik klem zat tegen het raam.
Na bijna twee uur was het zo ver. We gingen de lucht in. Dat veranderde jammer genoeg niets aan de houding van mijn buurman. Ik had een prettige stemming met alles wat ik in het vooruitzicht heb, dus vermaakte ik me kostelijk daar bij het raam.
In Reykjavik miste ik net de shuttle, maar kon toen helemaal voor in de volgende bus plaatsnemen. Dat leek prachtig tot er een dikke vrouw naast mij kwam zitten. Zij was twee keer zo dik als de dikke man. Met mijn wang tegen het raam vroeg ik me af of hier een boodschap of een thema achter zat. Ik verblijf in Kexhostel. Uit voorzorg nam ik het bed bij de deur.