Doorlopen

Het plan was uitgelezen. Ik zou op Haarlem een OV-fiets nemen, en dan samen met W naar de housewarming van T&R. Ik verheugde me erg op de uitvoering. Had ooit in Overveen een OV-fiets willen pakken, maar greep ernaast. Net als deze keer. 
Te mooi weer. Bloemencorso. En al het soort dingen die mensen niet willen meemaken zonder OV-fiets. 
We veranderden het plan. We gingen lopend naar Schalkwijk. Zou ongeveer een uur duren. Ik kreeg de befaamde WB's-uitstapgarantie; deze keer niet als de film mij na vijftien minuten nog niet beviel, maar als er blaren op mijn voeten zouden komen vanwege een te smalle rechtergymp. Dan mocht er naar een bus worden gezocht. 
Ik beloofde W in ieder geval dat wat voor rokje of jurk ik de komende tijd ook zou aantrekken, ik dat altijd in combinatie van bergschoenen klasse B zou doen.
Hij was niet onder de indruk. 
We liepen door het centrum, ik paste schoenen die misschien beter liepen, slaagde niet, we liepen door, langs 't Spaarne, zagen van alles wat ons beviel, gaven en passant een kennis van W nog even wat tips van wat je vooral niet, en wat je zeker wel moet doen in IJsland, zagen terwijl we bezig waren al dat dat niet beklijfde, dachten bekijk die geiser dan maar samen met de busladingen vol toeristen die niet van de Golden Circle afwijken, terwijl je even verderop helemaal alleen in elk gewenst natuurgeweld kunt staan.
We schudden onze schouders en liepen door, naar de wijn en happen, en dachten toen we eenmaal aangeschoten waren dat als het heen kon, het terug ook moest gaan. Ik hoorde W niet meer over de garantie, blijkbaar had hij er alle vertrouwen in, wat ook nodig is, want over iets meer dan een maand staan wij met ultralichte rugzak aan de voet van de Pyreneeën om voor de derde keer de camino te gaan lopen.