Zelfs vanmorgen, toen S bij haar vent was, stond ik op, zonder twijfel, en haalde diep adem toen ik het water zag. Van het IJ dit keer.
Elke dag nemen we een andere route. De stad kent nauwelijks geheimen meer voor ons. Ik herhaalde de wandeling die we eerder deze week deden. De pont naar Noord en dan langs de oevers van het IJ, oversteken naar de Ponthaven en via de kade achter het Centraal weer terug. Halverwege is er een minuscuul koffietentje dat al zo vroeg open is. Normaal gesproken is er geen pauze. Er wordt gewandeld en gezwommen. Nu werd er gewandeld, gepauzeerd en niet gezwommen. Geen probleem. Ik was alleen.